پروژه مقاله « سید اسماعیل جرجانی » تحت word
پروژه مقاله « سید اسماعیل جرجانی » تحت word دارای 6 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پروژه مقاله « سید اسماعیل جرجانی » تحت word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه مقاله « سید اسماعیل جرجانی » تحت word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پروژه مقاله « سید اسماعیل جرجانی » تحت word :
« سید اسماعیل جرجانی »
بزرگترین پزشک قرن ششم و کسی که به قول بیهقی علم طب و سایر علوم مسلط بوده است. مدتی از عمر خود را در خراسان و مدتی را در خوارزم بوده است.
ولادت او به سال 434 در جرجان و وفاتش به سال 531 در مرو اتفاق افتاد.
علم حدیث را از امام ابوالقاسم مشیری فرا گرفت و علم طب را از ابی الصادق آموخت.
اهمیت جرجانی به دو دلیل است:
1ـ اولین کسی بوده بعد از ابن سینا که آثار خود در همه ی مباحث علم طب چنان چه قدما می اندیشیدند با تحقیقات و مطالعات جدید مورد مطالعه قرار داده است.
2ـ مهم ترین آثار طبی او در زبان فارسی پدید آورد.
از کتاب های معروف ایشان: اغراض، ذخیره، یادگار، کتابی در رد بر فلاسفه، کربیوم و لیله و وصیت نامه.
کتاب ذخیره خوارزم شاهی که سید اسماعیل آن را به سال 504 به نام قطب الدین محمد بن انوشتکین خوارزم شاه به فارسی نوشته از زمان تألیف به بعد همواره جزء ارکان کتب طبی شمرده می شود. اهمتی این کتاب به این دلیل است که به زبان فارسی تألیف شده است. ذخیره در 12 مجلد است که هر کتاب خود به چند باب و فصل تقسیم شد، ایشان در اواخر عمرشان ذخیره را به عربی ترجمه کردند.
« عوفی »
نورالدین محمد بن محمد عوفی بخارایی: از مشاهیر و نویشندگان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم است. پدران وی از اصحاب رسول بوده است به همین دلیل خاندان او به عوفی معروف هستند.
تولد و تحصیلات وی در بخارا بوده است.
وی کتاب لباب الالباب را به نام وزیر عین الملک فخرالدین می نویسد و کتاب جوامع الحکایات را به دستور پادشاه می نویسد.
معتبرتین کتاب عوفی که به زبان فارسی نوشته شده جوامع الحکایات و لوامع الروایات است و محتوای آن فواید تاریخی و ادبی است. این کتاب 4 جلد 25 بابی دارد.
عوفی از مآخذی مانند تاریخ و ادب و قصص و حکایت های رجال شعر نثر استفاده کرده که هم اکنون آن ها در دست نیست و به خاطر سفرهایی که کرده جنبه ی تاریخی کتاب اهمیت فراوان دارد و بسیار از مؤلفان از این کتاب به عنوان منبع استفاده کرده است.
لباب الباب: این کتاب تذکره ی شعراء ایران تا اوایل قرن هفتم است و دو جلد دارد.
جلد اول: ذکر شاعرانی که از میانهی ملوک و وزراء برخاسته اند تا زمان مؤلف.
جلد دوم: در ذکر طبقات شاعران ایران منسوب به دربارهای ایرانی از عهد طاهریان تا عهد تألیف کتاب در دستگاه سلطنت ناصرالدین قباجر.
« ظهیری »
محمد بن علی بن حسن بن ظهیری کاتب سمرقندی یکی از نویسندگان اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم است. عوفی او را به لقب صدرالاجل یاد کرده است و نام او را در باب وزرا آورده است و گفته که مدتی صاحب دیوان و مسائل بوده است. از احوال ظهیری چیزی در دست نیست.
آثار وی :
1ـ اغراض اسیا شرفی اعراض الریاسه که این کتاب پادشاهان، از عهد جمشید تا عهد خود نویسنده است.
2ـ سمع الظهیری فی جمع الظهیر.
3ـ سندباد نامه
« امام فخررازی »
ابوعدا… محمد بن عمر بن الحسین بن الحسن بن علی طبقرستانی رازی فقیه شاخص و معروف به ابن خطیب است. از اختصاصات امام قدرت او در شک وجدل و وارد کردن ایرادات بر فلسفه ی مقدم بوده است. چنانکه در بیشتر اصول مسلم فلسفی شک کرده و فیلسوفان دیگر مانند خواجه ی طوسی، قطب الدین رازی و میرداماد و ملاصدرا مدت ها سرگرم جواب دادن به شبهه های او بودند به سبب همین قدرت در تشکیک است که فخررازی را (امام المشککین) لقب داده اند. از جمله آثار وی در کلام کتاب نهیه العقول، کتاب الاربیعین، المطالب العالیه، // افکار المتقدمین و البیان و البرهان است.
امام در علوم مختلف از قبیل طلسمات، نحو، فقه و طب نیز آثاری دارد. از میان آن ها « المخلص و شرح الاشارات » شرح عیون حکمت، مباحث مشریقیه، النهایه و رساله ی روحه را می توان نام برد. از تفاسیر وی تفسیر چهار سوره ی توحید، اعلی، تین و عصر خیلی مهم است و این کتاب بابی در توحید بابی در نبوت و بابی در معاد و بابی در کیفیت تکامل نفسانی انسان است.
امام فخر در نیمه ی دوم قرن ششم یکی از قویترین مخالفان ابن سینا بوده است. وی به ایراد منطقی نسبت به ابن سینا پرداخت و در کتبی از قبیل المتقدمین و مباحث المشرقیه و شرح الاشارات بر آن استاد تاخت و ایرادات این حکیم مشکک به وسیله ی خواجه نصیرالدین طوسی در قرن هفتم رد شد.
همچنین وی در کتاب المخلص به منطق ارسطو شبهه هایی وارد کرده است و در این کتاب سعی می کند حکمت مشاء را به عقاید متکلمان در بیامیزد.
کتاب مباحث المشرقیه در دو جلد است و شامل مباحث طبیعیات و الهیات می باشد و به این نکته اشاره می کند که انسان تا زمانی که دلیل قاطع نداشته باشد می تواند اعتراض کند اما معاصران دو دسته اند: دسته اول کسانی هستند که هر علمی به آن ها بگویی بدون هیچ سؤال و اعتراض قبول می کنند و دسته ی دوم گروهی هستند که در تمام آثار افراد بزرگ بدون دلیل ایراد وارد می کنند و اعتراض می کنند اما من در این روش نه افراط می کنم نه تفریط و حدوسط را می گیرم. مباحث مشرقیه بر سه قسم است:
1ـ وجود 2ـ اقام ممکنات 3ـ الاهیات
آثار فارسی امام فخر :
1ـ دایره المعارفی از علوم متداوله که در آن زمان بنام جامع العلوم بوده است که در سال 574 تألیف شد.
2ـ رساله ای درباره ی اصول عقاید در هشت باب دارد: 1ـ توحید 2ـ نبوت 3ـ معاد
4ـ امامت 5ـ اصول
3ـ کتاب اختیارات نجومی است که این کتاب به عربی نیز ترجمه شده است.
//
« رشیدالدین وطواط »
امیر امام رشیدالدین سعد الملک محمد بن جلیل، نسبش به یازده واسطه به خلیفه ی ثانی میرسد. او در بلخ متولد شد و تحصلاتش را نزد امام ابوسعد هروی به اتمام سانید.
تخلص رشید به وطواط به خاطر جثه ی کوچک او میباشد و وطواط مرغی از جنس پرستو است. وطواط مدتی را در دربار // بوده که بعد از فوت وی در سال 551، همچنان در آن دربار اقامت داشته و تا مدتی در خدمت پسر // به نام ایل ارسلان بوده است.
وطواط با عده ای از مشاهیر و رجال زمان خود نیز رابطه داشته و این رجال و مشاهیر وطواط را مدح گفته اند. فوت وطواط را به روایتی به سال 573 دانسته اند و به روایت دیگر 578
آثار معروف وطواط :
1ـ حدائق الحر فی دقایق الشعر: این کتاب درباره ی برخی مباحث معانی و بیان و صنایع لفظی و معنوی است.
2ـ نثر// من کلام امیرالمؤمنین علی (ع) که اصل آن را بحرجاخط از مجموع کلام امام علی انتخاب کرده.
3ـ ابکارالافکار: این نسخه در 69 ورق است و رشید وطواط در عهد خوارزم شاه نوشته است.
«شهاب الدین صابر »
صابر از مشاهیر قرن ششم و مشهور به ادیب صابر است. وی خود را گاه صابر و گاه ادیب یاد کرده است. از دیوان این شاعر نسخه ای در دست است که در کتابخانه های ایران پراکنده شده است.
از اختصاصات مهم شعرا و سادگی و روانی آن است و نیز شعرا و به منزله ی فرخی در دوره محمود بوده است. و اگر گاه صنایعی از قبیل التزام، کلماتی مشکل در هر بیت او دیده می شود بر حسب اقتضای دوره شاعری اوست. غزل های لطیف ادیب صابر به سبب صراحت گفتار و آوردن مضامین باریک و داشتن زبان ساده ی شیرین در آن ها، شهرت بسیار در شعر فارسی نمود.
او در میان شاعران عهد خود ممتاز بوده تا آنجا که انوری با همه ی قوت طبع و قدرت کلام خود را در شاعری از او به ترتیب کمتر یاد کرده است.
« قوامی خباز رازی »
از شاعران معروف نیمه ی اول قرن ششم هجری است که به مناقب خاندان شهرت داشته است. تذکره نویسان ماند عوفی و امین احمد رازی در هفت اقلیم و تقی الدین اوحدی در تذکره عرفات نام و عنوان او را امیر به /// قوامی رازی نامیده اند.
تذکره نویسان او را جزء مداجان قوام الدین طغرایی دانسته است و گفته اند که تخلص خود را از او گرفته. قوامی مردی شیعه مذهب و در میان شاعران تشیعه معروف بوده است در آثار او اشعار کثیر در منقبت خاندان رسالت و مرثیت آنان دیده شده است و هم چنین اشعاری در زهد وعظ و ترجیحات و غزل های عاشقانه لطیف و دل انگیز روان دیده می شود.
قصاید پند و اندرز او لفظاً و معیناً متوسط و بیش تر افکار دینی است.
در مدح متوسط بوده اما غزل هایش در میان شاعران زمان خود معروف بوده است.
دیوان وی 3359 بیت دارد که 11 قطعه ی آن از عمادی شاعر است در مدح قوامی رازی.
« ابوالمکارم مجیرالدین بیلقانی »
از مردم بیلقان که گویا مادری حبشی نژاد داشته. کتب شاعری وی برگرفته از اسم مادرش بوده است. از آغاز زندگی او اطلاعاتی در دست نیست ولی می دانیم که تحصیلات ادبی و شعری خود را نزد خاقانی بوده است.
مجیر به دربارهای اتابطان آذربایجان یعنی شمس الدین (555 ـ 568) نیز بوده است. بعضی ها گفته اند مجیر به تعصب اهل اصفهان به قتل رسیده است.
دیوان مجیر قریب به 50 هزار بیت است. قصاید عالی و غزل های لطیف دارد. او را باید حقاً از شاعران نیکو سخن و خوش قریحه زمان شمرد.
در اشعار او سبک خاقانی مشهود است.
وفات او را هدایت به سال 577 نوشته است.
