پروژه مقاله در مورد فرش اردبیل تحت word دارای 23 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد پروژه مقاله در مورد فرش اردبیل تحت word کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه مقاله در مورد فرش اردبیل تحت word ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پروژه مقاله در مورد فرش اردبیل تحت word :
چکیده
فرش اردبیل از دیر باز جایگاه ویژه‌ای در بازارهای خارجی و داخلی داشته است. جهان صنعت فرش اردبیل را با فرش معروف شیخ صفی یا همان فرش اردبیل که در زمان شاه عباس صفوی و دوره صفویه بافته شده می‌شناسد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرکز ملی فرش استان اردبیل شامل شهرستانهای: مشگین شهر، پارس‌آباد، خلخال، گرمی، بیله سوار، نیر، نمین، و کوثر میباشد که از مهمترین مراکز بافت فرش استان می‌توان به شهرهای اردبیل ، مشگین شهر و روستاهای تابعه آن ، خلخال و روستاهای
تابعه آن اشاره کرد.از فرش های تجاری و صادراتی اردبیل که از قدیم الایام مورد پسند کشورهای اروپایی بوده، می‌توان به کناره های زیبای اردبیل اشاره کرد که با طرح و نقوش ساده در متن که به صورت یک یا 3 ترنج که به اصطلاح محلی به آن گول یا همان حوض کوچک میگویند، بافته میشود. حاشیه‌های این کناره ها نسبت به متن پرکارتر میباشد. از طرحها و نقوش امروزی فرش اردبیل به بافت طرح ریزه ماهی اردبیل که به دلیل بافت در محله های قدیم اردبیل به پیر مادر یا
ماهی میر اشرف معروف است می‌توان اشاره نمود. همچنین فرشهایی با طرح و نقشه مرحوم اسداله وثوق که به صورت طرحهای هندسی و شکسته و زمینه ساده و رنگ ابرش شده بافته میشود ، هواداران زیادی در کشورهای آمریکایی واروپائی دارد.
از تولید فرش دستباف اردبیل به لحاظ شیوه بافت می‌توان به نوعی بافت بنام قبا بافت یا ارمنی بافت اشاره کرد که دربافت آن تنها از یک پود با ضخامت یکسان استفاده میشود.
فرشهایی که با این سبک بافته می‌شوند بسیار نرم و قابل انعطاف میباشند. دربافت این نوع فرشها بیشتر از چله پشمی و خامه رنگرزی شده گیاهی استفاده میشود که پس از پرداخت و شستشوی فرش جلوه خاصی پیدا می‌کند.
اردبیل
مورخان قدیمی، مانند نویسنده «حدودالعالم» ، اردبیل را واژه‌ای اوستایی دانسته‌اند که از دو کلمه «ارتا» (مقدس) و «ویل» (شهر) به معنی شهر مقدس ترکیب شده است. بسیاری از مورخان اسلامی، همچون یاقوت حموی و فردوسی شاعر نامدار ایران، بنای این شهر را به فیروز پادشاه ساسانی (489-457 م) نسبت می‌دهند و آن را «بادان پیروز» نامیده‌اند.
فردوسی در شاهنامه آورده است:
دگر کرد بادان پیروز نام همه جای شادی و آرام و کام
که اکنون خوانی همی اردبیل که قیصر بدو دارد از داد میل
صاحب کتاب «روضه الصفا» می‌نویسد: «اردبیل از بناهای کیومرث، پادشاه کیانیان بود، از آن جا که نام اردبیل در داستان «ویس و رامین» از آثار ادبی دوره اشکانیان آمده، چنین می‌نماید که این شهر بیش از 1500 سال قدمت تاریخی دارد.
در زمان سلطنت هخامنشیان، در اطراف رود «بادی مریز» که رود کورای امروز در قفقاز است، برای حفظ و نگهداری مرز ایران اردویی مهم وجود داشت که مرکز آن اردبیل بود. این موضوع ، اهمیت سیاسی و نظامی اردبیل را ثابت می‌کند.
به روایت اوستا، زردشت پیامبر ایرانی در کنار رود «دائی یتا» که امروزه ارس نامیده میشود، به دنیا آمد و کتاب خود را در سبلان نوشت و برای ترویج دین خود، روی به شهر «باذان پیروز» آورد. عده‌ای به او گرویدند و در این ناحیه جنگی میان زردشتیان و بت‌پرستان روی داد که در این جنگ بت پرستان بر همه روستاها و قصبه‌های اطراف اردبیل دست یافتند. به افتخار این پیروزی، آتشکده‌‌ای در اردبیل بنا کردند که امروزه آثار آن در سه فرسنگی این شهر در دهکده‌ای به نام آتشگاه باقی مانده است.
در زمان انوشیروان که پیروان مزدک از ترس مجازات به گوشه و کنار ایران می‌گریختند، اردبیل نیز جزو شهرهای پناهندگان و فراریان مزدکی بود. این گروه، از مخالفان حکومت ساسانی و خلافت امویان در اردبیل بودند که پیوسته عمال حکومت ساسانی و خلفای بنی‌امیه دستور پیگرد توقیف آنان را صادر می‌کردند. اهمیت مسأله مزدکیان، خلفای بنی‌امیه را بر آن داشت مرکز حکومت آذربایجان را از مراغه به اردبیل انتقال دهند.
در زمان حمله اعراب به ایران و به ویژه هنگام فتح آذربایجان ، بیشترین تلاش آنان متوجه مرکز آن یعنی اردبیل بود. هنگام فتح ایران به دست اعراب- سال 22 هجری- اردبیل بزرگ ترین شهر آذربایجان بود که به دست سپاهیان اسلام افتاد. این شهر در زمان خلفای بنی‌امیه (41-33 ه-ق) مرکز ایالت آذربایجان بود. در زمان هشام از خلفای بنی‌امیه، طوایف بارین خزر به آذربایجان حمله کردند. در این حمله، اردبیل نیز غارت شد. اردبیل در زمان عباسیان کرسی نشین ایالت وسیع آذربایجان بود. در این زمان، شهر دارای پادگان و برج و بارویی بود که طول آن از هر طرف به چهار کیلومتر می رسید.
بین سالهای 317-267 هجری، این شهر مرکز حکمرانی طایفه بنی ساج بود که حکومت را از مراغه به اردبیل انتقال داده بودند. اردبیل تا حمله مغول ، مرکز حکومت آذربایجان بود. در سال 617 هجری، مغولان پس از حمله به ایران، اردبیل را غارت کردند. در زمان هلاکوخان، مرکز فرمانروایی از اردبیل به مراغه منتقل شد و در زمان آباقاخان، تبریز پایتخت حکومت ایلخانان شد.
در دوره تیموریان ، امیر تیمور در اردبیل به خدمت شیخ صفی الدین رسید و به درخواست شیخ، هزار نفر از اسیران را به او بخشید. پس از فوت شیخ صفی‌الدین اردبیلی، این شهر کعبه آمال و قبله صوفیان شد و انبوهی از پیروان طریقت روی به این شهر نهادند.
شاه اسماعیل برای تشکیل حکومت واحد ایرانی، از اردبیل قیام کرد و همه ولایات را مطیع ساخت؛ شورش‌ها را خواباند و ملوک الطوایفی را از بین برد. وی سپس بر اوضاع آشفته ایران مسلط شد و تبریز را در سال 906 هجری پایتخت رسمی ایران کرد. از آنجا که حکمران اردبیل از خاندان صفوی انتخاب شده بود و این شهر مدفن اجاد صفوی هم بود، دیگر باره آن را مقدس خواندند. به علاوه در زمان صفویان ، هر کسی گناهی می‌کرد از ترس مجازات به اردبیل پناهنده می‌شد و از هر گونه آسیبی در امام می‌ماند. از این رو، به دارالامان نیز معروف بود. در برخی از کتاب‌های تاریخی، این شهر را دارالارشاد هم نامیده‌اند.
اردبیل در دوره صفوی از لحاظ سیاسی و اقتصادی سرآمد شهرهای ایران بود. این شهر در مسیر شاهراه تجارتی ایران و اروپا قرار داشت و ابریشم وارده از گیلان، از طریق اردبیل به اروپا صادر می‌شد. این امر، در پیشرفت اقتصادی و افزایش درآمد مردم تأثیری مهم داشت.
در آغاز قرن 19 میلادی، عباس میرزا نایب السلطنه قاجار، مرکز ستاد سپاهیان خود را در اردبیل قرار داد و به کمک افسران فرانسوی قلعه‌ای در برابر قوای مهاجم روس بنا کرد که بعدها تبدیل به زندان شد و آن را «نارین قلعه» نامیده‌اند.
در جنگ ایران و روس در 1218 هجری قمری، قوای روسیه به اردبیل حمله کردند. تا تنظیم عهدنامه ترکمانچای ، این شهر در اشغال قوای بیگانه بود. در این زمان (1245 هـ.ق) همه اشیای قیمتی و بی همتای مقبره شیخ صفی‌الدین و زینت آلات دیگر مقبره‌ها و کتاب‌های مهم کتابخانه اردبیل که شاه عباس وقف کرده بود و از کتاب‌های خطی نفیس و بی نظیر و بی همتا بود غارت شد. این اشیاء و کتاب‌های نفیس هم اکنون در موزه‌های مسکو و لنینگراد نگهداری میشود.
پس از انتقال قدرت و امور ولیعهد نشین قاجار به تبریز، اردبیل که تا این موقع دارای اهمیت و اعتبار ویژه بود، از رونق افتاد و راه‌های تجارتی روسیه از اردبیل به تبریز تغییر مسیر داد. با احداث راه آهن تبریز- جلفا، ارتباط اقتصادی این شهر قطع شد و از آن همه تجارت و صادرات و واردات مهم، جز کاروان سراهای متروک چیزی باقی نماند. از رونق افتادن تجارت این شهر سبب مهاجرت انبوهی از مردم آن به تهران و تبریز شد.
در زمان ضعف سلسله قاجار، به ویژه پس از جنگ جهانی اول، برخی از افراد ایلات و شاهسونها شهر اردبیل را بارها غارت کردند و خسارت فراوان به مردم شهر وارد آوردند.
رویدادهایی مانند زمین لرزه‌های پیاپی، هجوم قبایل و اقوام گوناگون ، و تاخت و تاز بیگانگان رفته رفته سبب شد اردبیل از پیشرفت و ترقی باز ماند.
در سالهای گذشته، این شهر توسعه یافته و بر اهمیت و وسعت آن افزوده شده است، به گونه‌ای که امروزه، یکی از شهرهای آباد و پرجمعیت و فعال اقتصادی استان است. همچنین این شهر به خاطر وجود آثار تاریخی و به ویژه مقبرهای خاندان شیخ صفی و همجواری‌اش با آبهای گرم سرعین یکی از کانون‌های جلب جهانگرد است که هر ساله هزاران نفر را از استان آذربایجان شرقی و دیگر استان‌های همجوار و تهران به خود جلب کند.
اَردَبیل از شهرهای ایران و مرکز استان اردبیل در شمال باختری ایران است. این شهر همچنین مرکز شهرستان اردبیل است. اردبیل از شهرهای باستانی و تاریخی ایران است. این شهر در نزدیکی مرز جمهوری آذربایجان بوده، دارای ارتفاع زیاد و از سردترین شهرهای ایران است که جاذبه های طبیعی زیادی دارد. زبان مردم استان اردبیل ترکی آذربایجانی است.
جغرافیای طبیعی
شهر اردبیل در ارتفاع 1500 متری از سطح دریا و میان کوه‌های باغرویا طالش و سبلان (ساوالان) واقع در رشته کوه البرز در فلات ایران جای گرفته است. دارای زمستان‌های سرد و تابستان‌های ملایم است.
جغرافیای جمعیتی
جمعیت این شهر حدود 800 هزار نفر (با حومه) است و زبانشان ترکی است. مذهب اکثر مردم اردبیل اسلام (شیعه دوازده امامی) بوده، و جمعیت مسیحی شهر که همگی ارمنی بود ه اند در 50 سال گذشته شهر را ترک نموده اند.
نام اردبیل
غالب صاحبنظران نام قدیمی شهر را آرتاویل و از ریشه اوستایی می دانند. این نام از ترکیب دو کلمه آرتا به معنی مقدس (که در فارسی میانه تبدیل به ارد شده‌است و در کلماتی نظیر اردشیر آمده‌است)و ویل به معنی شهر تشکیل شده که با هم معنی شهر مقدس را می دهند.مردم تالش زبان به این شهر آردویل میگویند.
جاذبه های توریستی
آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی و جمعه مسجد اردبیل از بناهای تاریخی این شهر به شمار می‌رود. از جادبه‌های طبیعی این شهر دریاچه شورابیل در داخل شهر و دریاچه نئور، جنگل فندقلو پیکره سنگی بابا داوود عنبران و شهر توریستی سرعین در نزدیکی این شهر میباشد. از دیگر آبهای معدنی که اغلب مزین به زیباییهای بی نظیر طبیعی میباشند عبارتند از: سردابه، قوتورسویی، دودو، ایلاندو، مشه سویی، شابیل، قینرجه، ویلادره، خاخال سویی و; همچنین آبشارهاوعوارض
طبیعی واقعادیدنی مانند آبشار لاتون واقع در منطقه کته کمه شهر آستارا، آبشار نره گر در روستای اسبو خلخال، آبشارسردابه، دریاچه واقع در قله سلطان سبلان، روستای زیبای نمهیل و سواحل رود قزل اوزن، جاده فوق العاده زیبای خلخال به اسالم، گردنه زیبای حیران و مراتع وسیع دامنه سبلان(ساوالان) و;;
*خلاصه:
نام باستانی:آرتاویل
نام رسمی:اردبیل
مساحت کل:11081 (کیلومترمربع)
جمیت کل:340386 (1380 تخمین)
تراکم جمیت:18857 (نفر بر ک.م.م)
مختصات جغرافیای:38°15N 48°17E
ارتفاع:1500 (متر)
سوابق تاریخی
بافت فرش در اردبیل سابقه طولانی دارد. در دوران صفویه بمانند بسیاری از مراکز بافندگی، قالیبافی در اردبیل نیز در اوج کمال بوده، نام اردبیل همواره به همراه نام قالی ذی قیمت اردبیل متعلق به قرن شانزدهم که فعلاً در موزه ویکتوریا- آلبرت نگهداری می شود ذکر گردیده است.
در دوران قاجاریه قالیبافی اردبیل دچار رکود فاحشی گردیده است. بافندگان اردبیلی در هنگام جنگ جهانی دوم که فرشبافی در شیروان و سایر مناطق بافندگی قفقاز در حال توقف بود با
اقتباس از طرحهای بسیار موفق قفقازی و همچنین نقشهای زیبای تبریز از جمله طرح هراتی مشایخی، گلدانی، ظل السلطانی و ترنجدار شیخ صفی و نیز با متابعت از روشهای متداول بافت در آذربایجان از قبیل استفاده از گره ترکی، تار و پود پنبه ای به فرشبافی خود سر و سامان دادند.
ساختار
از نخ پنبه برای تار و پود استفاده میشود.
گره: گره درشت تا نسبتاً ظریف ترکی به تعداد 1500 گره در هر دسی متر مربع.
پرز: پشم مرغوب و براق اما کمی ضخیم بیشتر بکار می رود و بلند چیده می شود
کیفیت: نمونه های قدیمی قالیچه های عشایری کم نظیر و با دوام و با ارزش که کیفیتی بیش از متوسط دارند. بندرت یافت می شوند.
نوع بافت قالی در حوزه شهری اردبیل بصورت تمام لول و نیم لول می باشد با این حال تعدادی از عشایر که به اردبیل کوچ کرده اند بصورت تخت فرشبافی می کنند. چرا که نوع بافت حوزه عشایری اردبیل، بصورت تخت می باشد. این در حالیست که قالیهای روستایی اردبیل در گذشته بیشتر بصورت نیم لول بافته می شدند ولی امروزه با توجه به تقاضای بازار بصورت تمام لول هم تولید می شوند.
رنگ بندی
فرشهای منطقه اردبیل در زمینه های فیروزه ای، سفید، نخودی، کرم سرنجی، سرمه ای و سبز روشن به بازار عرضه می شود. همچنین رنگها در قالیهای اردبیل روشن تر و زنده ترند.
توزیع جغرافیایی
قالیبافی یکی از صنایع دستی مهم شهرستان اردبیل است که علاوه بر ارزش افزوده، از نظر اشتغال زایی نیز دارای اهمیت خاصی می باشد. مناطق قالیبافی اردبیل را می توان به سه گروه عمده تقسیم کرد.
1 حوزه شهری باف: مانند اردبیل و بخشهای تابعه
2 حوزه روستایی باف: مانند اکثر روستاهای تابعه اردبیل
3 حوزه عشایری باف: (شاهسونها)
حوزه شهری باف:
این حوزه عمدتاً شهر اردبیل را شامل می شود و اکثر بافندگان آن از مناطق دیگربدانجا کوچ کرده اند درصد بسیار بالای تولید فرش اردبیل متعلق به این حوزه است. در نقاط بسیاری از این حوزه بعضی از ارگانها و یا سازمانها فعالیت دارند. از مناطق مهم قالیبافی می توان به سلمان آباد، میر اشرف و بهشت زهرا اشاره کرد که در آنها بیشتر طرحهای شکسته و هندسی بافته می شود.
حوزه روستایی باف:
تولید فرش در اغلب روستاهای اردبیل رایج می باشد. فعالیت عمده این حوزه مربوط به فصل های کم کار کشاورزی یعنی اول پاییز تا آخر زمستان است. با گرم شدن هوا و اشتغال مردم به کار کشاورزی میزان تولید فرش کاهش می یابد. اکثر بافندگان مناطق روستایی را زنان و دختران تشکیل می دهند طرح قالیهای این حوزه بسیار ساده و هندسی می باشد.
حوزه عشایری باف:
این حوزه شامل عشایری می شود که در تابستان برای ییلاق به منطقه اردبیل می آیند. بافندگان این حوزه را نیز زنان و دختران تشکیل می دهند. فرش در این حوزه نه جهت کسب درآمد بلکه برای کاربرد خود خانوار صورت می گیرد. نه تنها مرحله بافت بلکه کلیه مراحل تولیدی فرش اعم ازپشم ریسی و رنگرزی توسط زنان انجام می پذیرد در این حوزه از دارهای کوچک افقی استفاده می شود و فرشهای بافته شده رج شمار پایینی دارند. چله کشی با نخهای پشمی صورت می گیرد و اصطلاحاً به آنها فرش تمام پشم می گویند.
فرشهای به اصطلاح بازاری اردبیل که به سنه بافت مشهورند فرشهایی یک پوده و با کیفیت نازلی از نظر بافت هستند. گره ها در روی شبکه تار و پود بسیار نرم کوبیده می شود. هر چند این نرم کوبیدگی باعث زود بالا آمدن فرش در روی دستگاه می شود ولی در عوض از تراکم و دوام آن تا حد قابل توجهی کاسته می شود.
شاهسونها
با بقدرت رسیدن ترکان قزلباش در دستگاه صفویان و دخالت بی جای آنها در امور کشور، شاه عباس دستور داد تا ایل جدیدی با شرکت ایلات مختلف به نام شاهسون (شاهیسون) به معنی دوست دار شاه به وجود آید.
متشکل ترین دسته شاهسونها در غرب دریای مازندران زندگی می کنند. اقامتگاه تابستانی آنها دامنه های پر آب و علف سبلان است، و با شروع سرما دراوایل پاییز به دشت مغان که هوایی معتدل دارند باز می گردند. علاوه بر شاهسونهای دشت مغان دسته های زیادی از شاهسونها در مناطق مختلفی که در فاصله تبریز و تهران قرار گرفته به سر می برند. از مهم ترین آنها باید از دسته هایی که در اطراف هشترود و میانه و بیجار، قزوین، ساوه، ورامین و همدان و قم بسر می برند نام برد.
قالیچه های شاهسون همچون قالیچه های بلوچ های خراسان که از همسایگان خود تأثیرپذیری داشته اند، رنگ و لعابی کردی دارند بنحوی که تولیدات دو پودی آنها با بافتی بسیار سفت و فشرده و نه چندان ظریف، بافته های کولیایی را در ذهن تداعی می کند.
نقشه های رایج درقالی های شاهسون در اصطلاح محلی عبارتند از لاکی نیمه، شبیری ناری و دوقوز بورونی.
مشکین شهر
فرشهای مشکین شهر شباهت زیادی به فرشهای سراب دارند در مراکز بافندگی آن، فرشها وکناره های بادوام و ضخیم بافت با طرحهای هندسی بافته می شوند. در متن سرمه ای فرشهای آن اغلب یک ردیف ترنج شش ضلعی با محیط اره مانند در رنگ قرمز لاکی بافته می شوند. حاشیه فرش مشتمل بر چهار ردیف نوار هم عرض باریک و مملو از موتیفها و اشکال کوچک هندسی است.
در اطراف مشکین شهر قالیچه ها و کناره های مخصوص با الیاف بلند و قطعهای غیر متعارف تولید
می شوند اینگونه تولیدات بیشتر دستبافهای قفقاز را در ذهن تداعی می کنند. سه ترنج زاویه دار بر روی زمینه ای سرمه ای بسیار ساده ولی دلچسب. حاشیه آن از سه بخش مساوی و ساده تشکیل شده و معمولاً مورد پسند اروپائیان میباشد..بافندگان اردبیلی تقریباً در تمام اندازه ها می بافند. ولی بیشترین تمایل را به ذرع و نیم و پرده ای و کناره های معمولی نشان می دهند.
.فرشهای قالیچه ای اردبیل که اکثراً در ابعاد کوچک بافته می شود در محل اصطلاحاً به کلگی معروفند. در اطراف اردبیل قطع کناره بیشتر متداول و رایج است.
